مقدمه : نارسایی مزمن کلیه (Chronic Renal Failure) یکی از بیماریهای رایج بشری است که امروزه 2 تا 3 درصدمردم جهان مبتلا به این بیماری هستند.بر اساس آمار موجود در ایران بیش از 7000 نفر مبتلا به این بیماری می باشند. CRF  بحرانی است که هر فرد در مسیر زندگی ممکن است با آن روبرو شود و این موضوع می تواند سلامت و بهداشت روانی افراد را دچار مشکل سازد. سلامت روانی تا حدود زیادی بستگی به میزان استرسهای وارده به فرد دارد. از جمله استرسهایی که بیماران دچار CRF با آن روبرو هستند می توان به طولانی و مستمر بودن درمان با دیالیز ، تهاجمی بودن روش درمانی ، وقت گیر بودن درمان در طول هر جلسه ، از دست دادن شغل و غیره اشاره نمود.از سوی دیگر در هر زمانی که فرد تحت تاثیر استرس قرار گیرد ، استفاده از روشهای مقابله ای لازم و ضروری می باشد . شیوه های مقابله با استرس به راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تقسیم می شوند. پاسخهای ناسازگارانه اعمالی هستند که سیستم را در حالت تعادل ناپایدار نگه می دارند و اگر به صورت طولانی مورد استفاده قرار گیرند باعث از دست رفتن کلی اعتماد شخصی نسبت به تواناییها برای مقابله ، رشد ثانویه مسایلی مانند ترس مرضی ، اضطراب ، وابستگی به آرام بخشها ، بیماریهای جسمی ، افسردگی و غیره می شوند لذا با توجه به ارتباط سبکهای مقابله ای با اختلالات روانی و این نکته که شیوه های مقابله ای قابل تعدیل ، تغییر ، اصلاح و تعدیل می باشند، پژوهشگران تصمیم گرفتند به بررسی و شناخت روشهای مقابله ای بکار گرفته شده در بیماران همودیالیزی و تأثیر آن بر سلامت روانی آنها بپردازند. روش بررسی : این پژوهش مطالعه ای توصیفی – تحلیلی است که به روش مقطعی انجام گرفت . در این پژوهش تعداد 55 بیمار همودیالیزی شهر یزد که از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند شرکت داشته اند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ویژگیهای فردی ، مقیاس استاندارد روشهای مقابله ای و چک لیست استاندارد SCL90  بوده است . نتایج : بیانگر آن است که بین روش مقابله ای اجتناب - فرار و افسردگی و بین روش مقابله ای فاصله گیری و اختلال خصومت و پرخاشگری و نیز بین روش مقابله ای مسئولیت پذیری با اختلالات وسواسی – جبری ، افسردگی و حساسیت بین فردی و همچنین بین روش مقابله ای ارزیابی مجدد مثبت و تصورات پارانوئیدی رابطه معنی دار آماری وجود دارد ( 05/0 p<).همچنین بر اساس یافته های پژوهش در مجموع مشخص شد که بین اختلالات روانی و روشهای منفی مقابله ای ارتباط معنی دار آماری وجود دارد. در هیچ یک از موارد ارتباطی بین روشهای مقابله ای مثبت و اختلالات روانی مشاهده نگردید. نتیجه گیری : چون روشهای مقابله ای قابل متغیر اصلاح و تعدیل هستند ، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی جهت آموزش روشهای مقابله ای مشکل محور برای بیماران همودیالیزی تدوین گردد.

فشار روانی یا استرس مجموعه واکنش های عمومی انسان نسبت به عوامل ناسازگار و پیش بینی نشده داخلی و خارجی است. به دنبال وقایع استرس زا، فرد به به کارگیری روش های مختلف به مقابله یا کنار آمدن با آنها برمی خیزد. با توجه به آثار مثبت ارتباط درونی بسیار بالای فعالیت های ورزشی و استرس، این مطالعه با هدف مقایسه شیوه های مختلف کنار آمدن با فشارهای روانی ورزشکاران بسکتبالیست نخبه و زنان غیر ورزشکار در سال 1377 شده است. مطالعه به روش علمی_مقایسه ای روی 76 نفر از بانوان بسکتبالیست شرکت کننده در مسابقه های قهرمانی کشور و همین تعداد بانوان دانشجوی ساکن خوابگاههای دانشگاه تهران شد که همگی نمونه های دو گروه 17 تا 23 سال بودند. اطلاعات پرسشنامه شامل اطلاعات عمومی و شیوه های کنار آمدن "لازاروس" بود .

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر برنامه "COPING cat" در کاهش علائم اضطراب کودکان 10-8 ساله ایرانی مبتلا به اضطراب صورت گرفته است. این پژوهش، بر اساس یک طرح نیمه آزمایشی با پیش-آزمون-پس آزمون و گروه کنترل انجام شده است. 20 کودک 8 تا 10 ساله با تشخیص اختلال اضطراب فراگیر، اضطراب جدایی، و یا اضطراب اجتماعی پس از مصاحبه بالینی توسط روان پزشک کودک و نوجوان، ارزیابی با مصاحبه تشخیصی نیمه-ساختاریافته اختلالات خلقی و اسکیزوفرنیا برای کودکان و نوجوانان (K-SADS-PL) و قرارگرفتن در سطح بالینی بر اساس مقیاس اضطراب مبتنی بر DSM آزمون فهرست مشکلات رفتاری کودکان  (CBCL)، با روش نمونه گیری در دسترس مبتنی بر هدف به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری (گروه درمان و گروه انتظار) جایگزین شدند. مداخله درمانی مبتنی بر برنامه شناختی رفتاری انفرادی "COPING cat" به مدت 16 جلسه برای شرکت کنندگان گروه درمان اجرا شد. تحلیل داده ها بر اساس آزمون ناپارامتریک من ویتنی، فریدمن و همچنین بررسی معناداری بالینی نشان داد درمان شناختی رفتاری "COPING cat" از نظر آماری (p<0.001, z=-3.335) و بالینی به طور معناداری علایم اضطراب گروه درمان را در مقایسه با گروه انتظار کاهش داده که در پیگیری های یک و نیم ماهه و سه ماهه نیز تداوم داشته است.